德禅(1907-1993）原名刘二和，河南登封人，少林寺名誉方丈,禅拳道发起人.先后任中国佛教协会理事，河南省佛教协会副会长，登封县少林武术协会副会长，少林寺武术协会名誉会长。台湾达磨祖会名誉会长，日本少林寺拳法联盟等组织顾问。1916年入嵩山少林寺，从师于素光禅师，对佛学，少林寺武术禅内功，易学均有较深入研修，造诣颇深，少林泰斗。自1924年先后任少林寺分院会善寺监院，少林寺知客，僧医僧等。新中国成立后任县卫生协会委员，1965年少林寺住持僧，主持寺院工作，1985年任少林寺名誉方丈，毕生献于佛教，其教导子孙勤修戒定慧。主张禅拳合一,曾培养佛门，武术，医术弟子众多，国内主要接法行明，行慈禅师等，重点培养优秀徒孙永成，永悟法师等。曾组织弟子整理，编辑 《少林医药资料》五卷，海内外影响广泛。

Ο δάσκαλος Σι Ντε Τσαν 释德禅 (Shi De Chan) γεννήθηκε το έτος 1907 στην πόλη Ντενγκ Φενγκ της επαρχίας Χο Ναν. Το κοσμικό όνομά του ήταν Λιού Αζ Χο 刘二和 (Liú èr hé). Μόλις απεβίωσε ο πατέρας του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του. Εισήλθε στη μονή Σαολίν 少林寺 (Shàolín sì) "Το μοναστήρι στο δάσος του βουνού Σάο", το έτος 1916 σε ηλικία 9 ετών και ο δάσκαλος Σου Κουάνγκ 素光 (Sù guāng 1891 - 1917) τον δέχτηκε ως σπουδαστή του.

Ένα έτος μετά ο δάσκαλός του Σου Κουάνγκ απεβίωσε, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη θλίψη στο νεαρό σπουδαστή. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο μοναστήρι έως το έτος 1920. Αργότερα ο Σι Γιέ 师爷 (Shī yé) "Παππούς δάσκαλος" μοναχός Τσεν Τζουίν 贞俊 (Zhēn jùn 1865 - 1939) και η μοναστική αρχή του μοναστηριού, αναγνωρίζοντας τη νοημοσύνη του αγοριού και την καταλληλότητά του για μια πνευματική πρόκληση, τον έστειλαν να σπουδάσει με τους μοναχούς Τζι Σουέ 寂学 (Jì xué) και Τσαν Γινγκ 湛盈 (Zhàn yíng) άλλων βουδιστικών ναών. Ο δάσκαλος Ντε Τσαν σπούδασε παραδοσιακή ιατρική - φαρμακευτική και Βουδισμό αποφοιτώντας με άριστα το έτος 1924, με αποτέλεσμα να λάβει τους μοναστικούς όρκους στο μοναστήρι Κουέι Γιουάν 归元寺 (Guī yuán sì) στην Ου Χαν 武汉 (Wǔ hàn).

Το έτος 1927 επέστρεψε στο Σαολίν και ένα έτος αργότερα το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση. Πάνω από 100 μοναχοί έπεσαν στη μάχη, προσπαθώντας να προστατέψουν το μοναστήρι. Ο δάσκαλος Ντε Τσαν κατάφερε να διασώσει έγγραφα ιστορικής αξίας για το Βουδισμό και τις πολεμικές τέχνες Σαολίν και μαζί με κάποιους μοναχούς κρύφτηκε στα βουνά. Το έτος 1929 επέστρεψε στο μοναστήρι μαζί με τα έγγραφα που είχε διαφυλάξει σε μυστική τοποθεσία.

Κατά το πρώτο εξάμηνο του ’40, έφερε πρώην μέλη της τάξης Σαολίν που είχαν αφήσει το μοναστήρι και έγιναν "λαϊκοί" όπως ο δάσκαλος Σινγκ Τσανγκ 行章 (Xíng zhāng), καθώς και 40 άλλους δασκάλους στο μοναστήρι για την περαιτέρω αναζήτηση των πολεμικών τεχνών Σαολίν. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών συλλέχτηκε πλήθος παραδοσιακής ύλης του μοναστηριού, καταγεγραμμένη με τον τίτλο Σαολίν Τσουάν Που 少林拳谱 (Shàolín quán pǔ) "Αρχεία της πυγμαχίας Σαολίν", καθώς επίσης και πολλά αρχεία με χειρόγραφα και έγγραφα για τις πολεμικές τέχνες.

Το έτος 1965 ο δάσκαλος Ντε Τσαν ανέλαβε αναπληρωτής ηγούμενος του μοναστηριού Σαολίν. Μετά την επίσημη επαναλειτουργία της μονής Σαολίν το έτος 1979 και παρά την ηλικία του και την αυξανόμενη αδυναμία του σώματός του, την άνοιξη του 1982 δημιούργησε μια ομάδα για τη συλλογή και σύγκριση όλων των τεχνικών των πολεμικών τεχνών Σαολίν και ανέλαβε τη διαχείρισή της.

Από το έτος 1985 η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν ολοένα και περισσότερο με αποτέλεσμα αργότερα να μείνει παράλυτος. Ωστόσο, λόγω της αυτοθυσίας των μαθητών του για την φροντίδα του, για πολλά χρόνια διατηρήθηκε σταθερή η κατάστασή του. Απεβίωσε το πρωινό στις 26 Ιανουαρίου του 1993 στο δωμάτιό του, μέσα στο μοναστήρι Σαολίν.

Tweet