Ο πατριάρχης Φου Γιού 福裕 (Fú yù 1203 - 1275)
福裕(1203年 - 1275年)，字好问，号雪庭，为元初著名禅师和曹洞宗师。太原文水人，俗姓张。落发为僧后，游学于燕京（北京），拜曹洞宗师万松行秀为师，从学十年，“道益隆，名益著，学者日益广”。他继万松之后执掌曹洞宗。乙巳年(1245年)，元世祖未登基即命其主持少林寺，大作资戒会。戊申(1248年)，宪宗诏住和林兴国，后又召至殿中，授予元代最高僧官都僧省都总统之职，总领全国佛教，为禅宗领袖。在福裕任少林寺住持期间，他统领嵩山诸刹，并把嵩阳因战乱而遭破坏的古寺修得“金碧一新”。裕公每登坛讲法，四众云集，“施者如丘山，来者如归市”。裕公通群经，留有语录几十万言。中统元年(1260年)，世祖即位不久，命他火速进京与道士李志常论辩，结果得胜，焚毁道经四十余种，并将全国的237所庙院归还佛教，为此世祖赠以“光宗正法”之号。不久裕公又受请出任京都万寿寺住持14年，晚年归隐少林寺。传福裕中视少林功夫，并对少林功夫发展做出重要贡献。至元十二年(1275年)秋圆寂，世寿73，僧腊52，葬于塔林。皇庆元年(1312年)，元仁宗追赠福裕开府仪同三司，追封晋国公。他是少林历史上惟一被封为国公的僧人。裕公主持少林寺，不仅将曹洞大旗树于少林，而且使少林寺达到了空前的中兴，故被誉为功德可以与达摩相比的“开山祖师”。
Κατά τη διάρκεια του δωδέκατου αιώνα, ένα χαρισματικό αγόρι γεννήθηκε στην οικογένεια των Τζανγκ 张 (Zhāng) στο νομό Ουέν Σούι 文水 (Wén shuǐ) της επαρχίας Σαν Σι 山西 (Shān xī). Το φωνάζαν Σενγκ Σιάο Αζ 圣小兒 (Shèng xiǎo'ér) "Άγιο μικρό παιδί", γιατί μπορούσε να διαβάσει ένα βιβλίο μια φορά και να το κατανοήσει πλήρως. Αργότερα έγινε μοναχός και του δόθηκε το όνομα Σουέ Τινγκ Φου Γιού 雪庭福裕 (Xuě tíng fú yù 1203 - 1275) ή Φου Γιού 福裕 (Fu Yu). Ο δάσκαλός του ήταν ο μοναχός Ουάν Σουνγκ Σινγκ Σιού 万松行秀 (Wàn sōng xíng xiù 1166 - 1246).
Στο τέλος της δυναστείας Τζιν 金朝 (Jīn cháo 1115 - 1234) και στις αρχές της δυναστείας Γιουάν 元朝 (Yuán cháo 1260 - 1368), ο μογγολικός στρατός της δυναστείας Γιουάν νίκησε τη Τζιν στο Πεκίνο και την κυνήγησε ως την πόλη Κάι Φανγκ 开封 (Kāi fēng), όπου είχε μεταφερθεί. Η πόλη ήταν καταδικασμένη σε σφαγή. Η περίοδος αυτή ήταν εποχή μεγάλης θλίψης και αναστάτωσης. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ο ιερέας Φου Γιού με μερικούς μοναχούς της μονής Σαολίν, κατάφεραν να πείσουν τον πρώτο μογγόλο αυτοκράτορα της δυναστείας Γιουάν, Κουμπλάι Χαν γνωστό στην Κίνα ως Σίτσου Χου Μπι Λιέ 世祖忽必烈 (Shìzǔ hū bì liè 1215 - 1294), να σταματήσει τις σφαγές. Ήταν η πρώτη φορά που μετά την είσοδο του μογγολικού στρατού στη Κίνα, δεν ακολούθησε μακελειό για να επέλθει ο θρίαμβος. Η ιστορία "Η σωτηρία των ανθρώπων από τον Φου Γιού", έγινε ένα κεφάλαιο μεγάλης αξίας στην ιστορία της μονής Σαολίν.
Μετά από αυτό ο αυτοκράτορας έστειλε τον Φου Γιού να αναλάβει ηγούμενος του μοναστηριού Σαολίν και το έτος 1245, ο Φου Γιού απεδέχθη την απόφαση. Ο Φου Γιού ως ηγούμενος Σαολίν, ορίστηκε πρόεδρος του υψηλότερου τάγματος της περιοχής Ντου και πατριάρχης για όλο τον κινέζικο Βουδισμό. Αποτέλεσμα ήταν να γίνει ο πιο δημοφιλής ηγέτης του Βουδισμού σε όλο τον κόσμο.
Αργότερα o Φου Γιού ένωσε όλο το βουνό Σουνγκ και καθιέρωσε τη μονή Σαολίν ως τον πατριαρχικό μοναστήρι. Δημιούργησε πέντε παρακλάδια του μοναστηριού σε ολόκληρη την Κίνα, στις πόλεις: Χε Λιν 鹤林 (Hè lín) - την πρωτεύουσα της δυναστείας Γιουάν 元朝 (Yuán cháo 1260 - 1368) , Τζι Τζόου 锦州 (Jǐn zhōu) - στη σημερινή πόλη Τζι Σιάν 薊縣 (Jì xiàn) της Τιέν Τζιν 天津 (Tiān jīn), Τάι Γιουάν 太原 (Tài yuán), Τσανγκ Aν 长安 (Cháng'ān) - στη σημερινή Σιάν 西安 (Xī'ān) και Λούο Γιάνγκ 洛阳 (Luò yáng) της επαρχίας Χο Ναν 河南 (Hé nán).
Με κάθε νέο μοναστήρι, έστελνε έναν μοναχό Σαολίν για να αναλάβει ως ηγούμενος. Το μοναστήρι τελικά έφτασε στο απόγειό του και έγινε περίλαμπρο.
Ατενίζοντας το μέλλον, ο Φου Γιού είχε τη φαεινή ιδέα της δημιουργίας μιας μοναστικής οικογενειακής γενεαλογίας. Αποφάσισε να μετατρέψει τη μονή Σαολίν σε μια "μεγάλη οικογένεια" που οι γενεές της να αντέχουν στο χρόνο. Ενσωμάτωσε τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής οικογενειακής γενεαλογίας, δημιουργώντας εβδομήντα γενεές βάσει των λέξεων ενός ποιήματος οι οποίες ξεκινούν ονομαστικά από αυτόν.
Σύμφωνα με τους κανόνες γενεαλογίας που έθεσε ο πατριάρχης Φου Γιού κατά την διάρκεια της δυναστείας Σουνγκ (960 - 1279), ο σπουδαστής λαμβάνει την γενεαλογία καθώς και το όνομα μόνο από τον δάσκαλό του, αφού η γενεαλογία Σαολίν βασίζεται παραδοσιακά στην κινέζικη οικογενειακή γενεαλογία. Έτσι ο δάσκαλος είναι ο πατέρας και ο δάσκαλος του δασκάλου είναι ο παππούς.
Σε αυτή την περίοδο, το μοναστήρι Σαολίν από μικρό, έγινε ένα γενεαλογικό δέντρο εξομοίωσης συγγενικών σχέσεων. Εξελίχτηκε σε μια μεγάλη οικογένεια από απογόνους γεμάτη διακλαδώσεις. Σήμερα υπάρχουν συνολικά έξι γενεές μοναχών που ζουν μαζί στη μονή Σαολίν. Η συμβολή του Φου Γιού στη διάδοση του βουδισμού Τσαν και του Σαολίν ήταν τεράστια.
 "Pin It")