Οι τελευταίοι ήρωες Σαολίν 少林最后的英雄 (Shàolín zuìhòu de yīngxióng)
Η μονή Σαολίν στη μακρόχρονη ιστορία του έχει περάσει πολλές δύσκολες εποχές, ωστόσο η πιο δραματική περίοδος ήταν από το έτος 1928 έως το 1979. Οι δοκιμασίες που αντιμετώπισαν οι μοναχοί εκείνα τα έτη, αντί να τους προσφέρουν την αναγνώριση που άξιζαν, έγιναν αφορμή σε πολλούς για συκοφαντίες ενάντια στη μονή. Τα τραγικά γεγονότα ξεκίνησαν το 1928 με την καταστροφή του μοναστηριού Σαολίν, που έμεινε γνωστή ως ο αφανισμός του ’28. Εκατοντάδες μοναχοί σκοτώθηκαν, η φωτιά κατέστρεψε σχεδόν τα πάντα, τα ιστορικά και ιερά αντικείμενα και χειρόγραφα του μοναστηριού έγιναν στάχτη, μαζί με σημαντικά κείμενα για τις πολεμικές τέχνες και τα κτίρια μετατράπηκαν σε ερείπια. Τα δάκρυα, η απελπισία κι ο βαθύς πόνος που προκάλεσαν όλα αυτά έμειναν χαραγμένα στις αναμνήσεις των επιζησάντων μοναχών. Μετά από αυτό το φοβερό πλήγμα ακολούθησε το επόμενο: η Ιαπωνία εισέβαλε στην Κίνα και το 1944 κατέλαβε την πόλη Ντενγκ Φενγκ και το μοναστήρι Σαολίν. Οι επιζήσαντες μοναχοί υπέφεραν κάτω από το ζυγό του κατακτητή, που άφησε τα σημάδια της βαναυσότητάς του στο μοναστήρι. Όσο καιρό διήρκεσε η υποδούλωση, δέχονταν επιθέσεις που πολλές φορές κατέληγαν σε ληστείες του μοναστηριού, λεηλασίες και καταστροφές της θρησκευτικής κληρονομιάς. Το έτος 1949, με τη Δημοκρατία Κίνας, έφερε εκτός από τα άλλα δεινά και την απαγόρευση της πίστης των μοναχών. Ο Μάο Τσε Τουνγκ κατέστειλε κάθε είδους θρησκεία στην Κίνα: "Η θρησκεία είναι το δηλητήριο του κόσμου και οι μοναχοί εχθροί του κράτους".
Η μονή Σαολίν έκλεισε, όπως κι οι υπόλοιπες μονές στη Κίνα και άρχισαν οι διωγμοί των μοναχών. Η ζωή τους εξαθλιώθηκε, με αποκορύφωμα την Πολιτιστική Επανάσταση (1966 - 1976). Τότε οι επιζήσαντες μοναχοί υπέμειναν πρωτοφανείς κακουχίες. Η "Κόκκινη φρουρά", που δημιουργήθηκε από τον Μάο Τσε Τουνγκ, βεβήλωνε το μοναστήρι Σαολίν. Εκτός από τους βανδαλισμούς και την καταστροφή της κληρονομιάς τους, οι μοναχοί υποβλήθηκαν σε απάνθρωπα σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια. Βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση τρομοκρατίας, όπου οι φυλακίσεις, ο προπηλακισμός κι ο δημόσιος εξευτελισμός τους ήταν καθημερινά φαινόμενα. Παράλληλα οι συνθήκες διαβίωσής τους ήταν φρικτές, καθώς λιμοκτονούσαν, τρώγοντας φλοιούς δέντρων για να ζήσουν. Από όλα αυτά τα βάσανα, εκείνο που τους πόνεσε περισσότερο ήταν η αδικία. Πικραμένοι από αυτά που είχαν δει, πρόωρα γερασμένοι, έχοντας χύσει αμέτρητα δάκρυα, κουρασμένοι κι άρρωστοι - και αρκετοί ανάπηροι -, κρυμμένοι πίσω από τα ερείπια, είχαν γίνει κι οι ίδιοι ζωντανά ερείπια. Με βάση αυτά τα γεγονότα, πολλοί άνθρωποι θέλησαν να αμαυρώσουν τη φήμη του μοναστηριού, υποστηρίζοντας περιφρονητικά ότι οι μοναχοί εκείνης της περιόδου ήταν ανίσχυροι και το Σαολίν Κουνγκ Φου είχε χαθεί, επίσης ότι η μονή εγκαταλείφθηκε κι οι μοναχοί που επέστρεψαν δεν ήταν αληθινοί.
Η ιστορία τους διαψεύδει περίτρανα. Παρόλο που την εποχή του Μάο Τσε Τουνγκ το μοναστήρι ήταν κλειστό, οι μοναχοί αψηφώντας ηρωικά τις συνέπειες παρέμειναν εκεί. Χάρη στη συγκινητική αφοσίωσή τους και το ακλόνητο θάρρος τους, η φιλοσοφία και οι παραδόσεις του μοναστηριού διατηρήθηκαν ακέραιες. Γιατί παρά τις δυσκολίες, η μυστική διάδοση του Σαολίν Κουνγκ Φου δεν έπαψε ποτέ να είναι ο μοναδικός σκοπός τους. Προσπάθησαν να μείνουν στην αφάνεια, κρύβοντας κάθε σχέση τους με τις πολεμικές τέχνες και συνεχίζοντας μυστικά τις διδασκαλίες. ΄Εκρυψαν κάτω από το έδαφος πέτρινες στήλες, βουδιστικά αγάλματα, κείμενα και βιβλία πολεμικών τεχνών. Ακόμα προσπάθησαν να διασώσουν με αυτοθυσία ό,τι δε μπορούσαν να κρύψουν, για παράδειγμα έμπαιναν μπροστά από αγάλματα, για να προστατέψουν με το σώμα τους την πολιτιστική κληρονομιά από χτυπήματα και λιθοβολισμούς. Παρά τη σωματική τους φθορά, το ψυχικό σθένος των μοναχών παρέμεινε ακατάβλητο.
"Το μοναστήρι Σαολίν είναι φτιαγμένο από τούβλα και ξύλο. Το πραγματικό μοναστήρι Σαολίν ζει μέσα μας, στην καρδιά και το νου μας και αυτό δεν μπορεί να καταστραφεί".
Το έτος 1979 αποφασίστηκε επίσημα το εκ νέου άνοιγμα του μοναστηριού. Η περίοδος της θλίψης έδωσε τη θέση της στην αναγέννηση. Οι διωγμοί σταμάτησαν κι οι επιζήσαντες μοναχοί ανασυντάχτηκαν, όπως και το Σαολίν Κουνγκ Φου κι η φανερή διάδοσή του ξεκίνησε. Το πνεύμα του μοναστηριού Σαολίν δεν έσβησε ποτέ. Και μέσα από τις τρομερές δοκιμασίες που πέρασε, η ισχύς και το μεγαλείο του αναδείχθηκαν λαμπρότερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Μιάο Ντιέν 妙滇 (Miao Dian) - Ευγενία Αναστασοπούλου
