Την Τετάρτη 23 Μαΐου 2012, μια μικρή ομάδα σπουδαστών από την σχολή Σαολίν Ιλίου, καθώς επίσης και μια μικρή ομάδα σπουδαστών από την «Σχολή Σαολίν του ιδρύματος Χατζηκώνστα», ενώθηκαν σε ένα κοινό μάθημα στις εγκαταστάσεις του ιδρύματος υπό την επίβλεψη του δασκάλου Μιάο Ντιέν πρώην οικότροφο του Ιδρύματος Χατζηκώνστα.
Το μάθημα πραγματοποιήθηκε σε ένα κλίμα αγάπης, ενθουσιασμού και συγκίνησης. Οι σπουδαστές των δύο σχολών ενώθηκαν σε κοινά συναισθήματα και νιώθανε σαν αδέλφια. Μετά το τέλος του μαθήματος μεταφέρθηκαν όλοι μαζί στην τραπεζαρία όπου και γευμάτισαν. Τα παιδιά του ιδρύματος εξέφρασαν την επιθυμία, το γεγονός αυτό να επαναληφθεί και ο δάσκαλος Ντιέν υποσχέθηκε ένα ακόμα κοινό μάθημα στη σχολή στο Ίλιον.
«Η αγάπη είναι φάρμακο και για εκείνον που την παρέχει αλλά και για εκείνον που τη δέχεται. Μπορεί να μην έχουμε πολλές σπουδαίες ευκαιρίες για να προσφέρουμε μεγάλο έργο, αλλά μικρές ευκαιρίες εμφανίζονται κάθε μέρα και είναι αυτές που ουσιαστικά μετράνε.» Άγγελος – μαθητής Σαολίν και εθελοντής/εκπαιδευτής για τα παιδιά του ιδρύματος.
«Ευχαριστώ πάρα πολύ τα παιδιά του Ιδρύματος Χατζηκώνστα για την ενέργεια που μας έδωσαν και για την φιλοξενία και την ομαδικότητα που έδειξαν σε όλη τη διάρκεια της κοινής μας προπόνησης. Περιμένουμε κι εμείς με πολύ μεγάλη χαρά να τους υποδεχθούμε στην σχολή μας.» Ειρήνη – μαθήτρια Σαολίν
«Δάσκαλε ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας έδωσες να είμαστε δίπλα στην οικογένειά σας και να μας διδάξουν ότι τα προβλήματα ξεπερνιούνται όσο δύσκολα και να είναι, αρκεί να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο και να πιστέψει σε σένα. Συγχαρητήρια για ότι κάνετε για αυτά τα παιδιά και ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα. Ξεχάσαμε για λίγο την καθημερινή μας ρουτίνα. Ελπίζω να ξαναγίνει η συνάντηση σύντομα». Γιάννης – μαθητής Σαολίν
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά του ιδρύματος Χατζηκώνστα, για την αγάπη που μας δείξανε και μας φιλοξένησαν έστω και για λίγο στο σπίτι τους. Το να πηγαίνεις να κάνεις προπόνηση με αυτά τα παιδιά είναι ένα τεράστιο μάθημα γιατί καταλαβαίνεις ποιοι είναι οι πραγματικοί μαχητές της ζωής και πιο το νόημα του Σαολίν Κονγκ Φου. To Σαολίν είναι κάτι παραπάνω από γροθιές και κλωτσιές γατί σου μαθαίνει πως μοιράζεις αγάπη απλόχερα, είναι κάτι μοναδικό που δεν στοιχίζει, δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο, τα μικρά πράγματα στην ζωή έχουν περισσότερη αξία όταν γίνονται από καρδιά. Τι στιγμή που μαζευτήκαμε και αγκαλιαστήκαμε πραγματικά ένιωσα ότι είμαστε όλοι μια οικογένεια, αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ευχαριστώ τον δάσκαλό μου που μου έδειξε τον δρόμο». Γιώργος – μαθητής Σαολίν
«Μπαίνοντας στο Ίδρυμα Χατζηκώνστα αντίκρυσα ένα πολύ ζεστό περιβάλλον που περιθάλπει αυτά τα παιδιά, που δεν διαφέρουν και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα παιδιά που ζουν μέσα σε κανονικές οικογένειες. Πολλοί άνθρωποι που έζησαν στο Ίδρυμα εργάζονται τώρα κυρίως εθελοντικά για να δώσουν αγάπη και καθοδήγηση σε αυτά τα παιδιά. Αυτή η εθελοντική συμμετοχή λέει πάρα πολλά από μόνη της διότι δείχνει πόσο πολύ αγάπησαν το περιβάλλον του Ιδρύματος όσοι έζησαν σε αυτό. Τα παιδιά ήταν ιδιαίτερα κοινωνικά και με μεγάλα αποθέματα θετικής ενέργειας την οποία μας μετέδωσαν καθ’ όλη την διάρκεια της κοινής μας προπόνησης. Η σκέψη του δάσκαλου Μιάο Ντιέν να ενώσει την οικογένεια της Ελληνικής Σχολής Σαολίν με την οικογένεια του Ιδρύματος Χατζηκώνστα ήταν εξαιρετική». Μιχάλης – μαθητής Σαολίν
«Βγαίνοντας στην αυλή του ιδρύματος Χατζηκώνστα, νόμιζα ότι βρισκόμουν σε μια αυλή του μοναστηριού Σαολίν στην Κίνα και οι μαθητές εξασκούσαν Κονγκ Φου, η εικόνα ήταν όμορφη. Αφού αντίκρυσα όλα τα παιδιά του Ιδρύματος έξω στην αυλή, παρατήρησα πόσο γεμάτα ήταν μέσα τους και ότι όντως δεν τους έλειπε τίποτα, όλα μαζί ήταν ενωμένα σαν οικογένεια, τέτοια αύρα εκδήλωναν. Μετά το ζέσταμα και τις ασκήσεις ακολούθησαν οι φόρμες, εκεί κάναμε εναλλάξ μία τα παιδιά από τη σχολή και μία του Ιδρύματος, συγχαίροντας με χειροκρότημα την προσπάθεια των παιδιών και εμάς που εκτελούσαμε τις φόρμες, σε αυτό το σημείο η ατμόσφαιρα μου φάνηκε μαγική γιατί μου θύμισε το τέλος των σχολικών ετών που διοργανώνουν μια γιορτή για να παρουσιάσει το πόσο ψηλά φτάσαμε. Μετά αγκαλιαστήκαμε όλοι μαζί και φωνάξαμε δυνατά «Σαολίν Κονγκ Φου»! Ένοιωσα κάτι εκείνη τη στιγμή αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω, ύστερα που βγάλαμε όλοι μαζί φωτογραφίες, εκείνη τη στιγμή πάλι ένοιωσα την ίδια δόνηση, τότε όμως κατάλαβα τι ήταν… Το Σαολίν Κονγκ Φου σε όλο του το μεγαλείο». Γιώργος – μαθητής Σαολίν
