Ο Γου Σαν Λιν (吴山林 – Wú shānlín 1875 – 1970), δεύτερος γιος του πρώην μοναχού Σαολίν Γου Κου Λουίν (吴古轮 – Wú gǔlún), διακρινόταν για την ευφυΐα, την καλοσύνη και την ταπεινοφροσύνη του. Από την ηλικία των επτά ετών, ακολούθησε τον πατέρα του στην εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες, την ιατρική και τον βουδισμό Τσαν. Με αφοσίωση και υπευθυνότητα, στήριξε την οικογένειά του, ενώ παράλληλα προσέφερε τις ιατρικές του γνώσεις στους συνανθρώπους του.
Το 1931, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Γου Σαν Λιν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του ηγούμενου Τσεν Σου (贞绪 – Zhēn xù) και επέστρεψε στο ναό Σαολίν. Στόχος του ήταν η αναβίωση της τέχνης του Σιν Γι Πα, την οποία και δίδαξε για τρία χρόνια. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται οι μοναχοί Τσεν Σου (贞绪 – Zhēn xù), Ντε Τσαν (德禅 – Dé chán), Ντε Κεν (德根 – Dé gēn), Σινγκ Τσανγκ (行章 – Xíng zhāng), καθώς και ο φημισμένος δάσκαλος Γιάνγκ Κουέι Γου (杨桂吾 – Yáng guìwú). Ο μοναχός Ντε Κεν, ένας από τους πιο διάσημους και εξαίρετους μαθητές του, διατήρησε στενή επαφή με τον Γου Σαν Λιν και μετά την αποχώρησή του από τον ναό.
Ο δάσκαλος Γου Σαν Λιν έφυγε ήσυχα από τη ζωή στις 16 Φεβρουαρίου 1970, σε ηλικία 95 ετών, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη.
