Η αναγέννηση του Σαολίν 少林的复兴 (Shàolín de fùxīng)

1949年至土地改革，少林寺常住院有82名僧人，之后仅有16人。特别是文化大革命期间（1966 - 1976），僧人改造还俗，文物遭到毁弃，典籍流散，少林寺更加衰落。至二十世纪八十年代初期，政府颁布新的宗教政策，寺院宗教生活恢复，这时少林寺只剩下13个年老僧人，少林功夫更是命若悬丝。近二十年来，尽管有７个还俗僧人回到寺院，但是，19个年老僧人已相继去世。现在只剩下１个老辈僧人了。好在八十年代中期，少林寺已恢复由年老僧人向年轻僧人传授少林功夫。同时，在各级部门的重视下，有关少林功夫的典籍征集、鉴定、整理和出版工作已大规模展开。少林功夫正在非常艰难地缓慢地复活。

Αμέσως μετά την καταστροφή του μοναστηριού Σαολίν το 1928, επέστρεψαν μοναχοί που ζούσαν κρυμμένοι στα βουνά ή διασκορπισμένοι σε κοντινά χωριά. Η μονή Σαολίν ήταν ένα ερείπιο γεμάτο στάχτες από τη φωτιά. Ευτυχώς υπήρχαν και αρκετές κύριες αίθουσες που γλίτωσαν από την καταστροφή. Πάνω από ογδόντα μοναχοί επέστρεψαν και ζούσαν εκείνη την περίοδο στο μοναστήρι Σαολίν με αναπληρωτή ηγούμενο το δάσκαλο Τσεν Σου 贞绪 (Zhēn xù).

Με την καταστροφή του μοναστηριού Σαολίν η ζωή των μοναχών έγινε πολύ δύσκολη. Η διαβίωσή τους στο μοναστήρι ήταν σκληρή. Κάποιοι από τους μοναχούς έγιναν κοσμικοί και κάποιοι άλλοι εντάχθηκαν στο στρατό, όπως στην περίπτωση του στρατηγού Σου Σι Γιόου 许世友 (Xǔ shì you 1905 - 1986). Ο Σου Σι Γιόου πήγε στο μοναστήρι σε ηλικία οκτώ ετών και έφυγε στην ηλικία των δεκαέξι. Το έτος 1926 έφυγε από το μοναστήρι και εισχώρησε στο στρατό. Αργότερα λόγω των ικανοτήτων του έγινε στρατηγός της στρατιωτικής περιοχής Κουάν Τσόου 广州 (Guǎng zhōu) και προσωπικός σωματοφύλακας του Μάο Τσε Τουνγκ 毛泽东 (Máo zé dōng 1893 - 1976).

Όταν ο κόκκινος στρατός ανέλαβε την εξουσία στην Κίνα το έτος 1949, τα περισσότερα μοναστήρια της χώρας υποχρεώθηκαν να κλείσουν και να εγκαταλειφθούν. Σύμφωνα με τη νέα ηθική της εποχής, δεν υπήρχε θέση για τους οκνηρούς μοναχούς. Ο καθένας έπρεπε να εργαστεί για τον ανασχηματισμό της Κίνας. Όταν τα μοναστήρια έκλεισαν, η χειροτονία των μοναχών ήταν παράνομη αλλά 16 από τους 82 μοναχούς Σαολίν που είχαν επιβιώσει από την καταστροφή του ΄28, παρέμειναν και πάλι εντός του μοναστηριού. Αυτοί οι 16 μοναχοί ήταν οι: Τσεν Σου 贞绪 (Zhēn xù), Ντε Τσαν 德禅 (Dé chán), Σου Γιουίν 素云 (Sù yún), Σινγκ Τσενγκ 行正 (Xíng zhèng), Σου Σι 素喜 (Sù xǐ), Μιάο Σινγκ 妙性 (Miào xìng), Ντε Τζινγκ 德敬 (Dé jìng), Γιούνγκ Τσεν 永镇 (Yǒng zhèn), Ντε Μινγκ 德明 (Dé míng), Σου Γιουάν 素缘 (Sù yuán), Σινγκ Σιού 行修 (Xíng xiū), Σου Λάι 素来 (Sù lái), Ντε Μπάο 德保 (Dé bǎo), Σινγκ Σιά 行夏 (Xíng xià), Σινγκ Φανγκ 行方 (Xíng fāng) και Σινγκ Μινγκ 行明 (Xíng míng). Οι μοναχοί της περιόδου της καταστροφής υπέφεραν πολύ εκείνα τα χρόνια. Από τα τραγικά γεγονότα του 1928 η ζωή των μοναχών έγινε άθλια, έχοντας πάντα στο μυαλό τους τι συνέβη στο μοναστήρι Σαολίν. Όταν μιλούσαν για την καταστροφή του μοναστηριού έλεγαν: "Το κτίριο του μοναστηριού είναι κτισμένο μόνο από τούβλα και ξύλο. Η πραγματική μονή Σαολίν ζει μέσα μας, στην καρδιά και το νου μας και αυτή δεν μπορεί να καταστραφεί". Οι μοναχοί διατήρησαν τη φιλοσοφία και τις παραδόσεις του μοναστηριού ισχυρές και άθικτες.

Το έτος 1979 αποφασίστηκε επίσημα το εκ νέου άνοιγμα του μοναστηριού Σαολίν, μετά από 30 έτη.

Μεταξύ των ετών 1959 και 1961, η πόλη Ντενγκ Φενγκ βίωσε μια ξηρασία που κράτησε 3 χρόνια. Καθώς η κατάσταση από την ξηρασία χειροτέρευε και άλλοι μοναχοί εγκατέλειψαν. Αν οι υπόλοιποι 13 μοναχοί που είχαν απομείνει είχαν εγκαταλείψει, τότε πιθανόν το Σαολίν να είχε τελειώσει εκεί.

Το έτος 1963, η μονή Σαολίν ανακηρύχθηκε επίσημα από την επαρχία Χο Ναν ως ιστορικό μνημείο και η συνεχής λεηλασία των τελευταίων ιερών κειμηλίων σταμάτησε. Από το έτος 1965 ανάλαβε αναπληρωτής ηγούμενος ο μεγάλος δάσκαλος Ντε Τσαν 德禅 (Dé chán).

Κατά τα χρόνια της "Πολιτιστικής Επανάστασης" (1966 - 1976), η Χουνγκ Ουέι Μπιν 红卫兵 (Hóng wèi bīng) "Κόκκινη φρουρά", ένα μαζικό κίνημα πολιτών το οποίο δημιουργήθηκε από το Μάο Τσε Τουνγκ 毛泽东 (Máo zé dōng 1893 - 1976), άρχισε να βεβηλώνει το μοναστήρι. Παρενοχλούσε συστηματικά τους λίγους εναπομείναντες μοναχούς. Αντιμετώπιζαν το δάσκαλο Σου Σι 素喜 (Sù xǐ), ως ιδιοκτήτη του μοναστηριού και κάθε μέρα υπέφερε μαζί με τους άλλους μοναχούς από την κοινωνική κριτική και τον εξευτελισμό, για τα δήθεν "εγκλήματά του".

Όλες οι θρησκείες θεωρούνταν "δηλητήριο" και οι μοναχοί "εχθροί του κράτους". Μοναχοί Σαολίν και άλλοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Όταν δεν εργάζονταν, βασανίζονταν ή υποχρεώνονταν να φορούν μια μεγάλη βαριά μεταλλική πλάκα γύρω από το λαιμό τους, που έκανε την κίνηση και τον ύπνο σχεδόν αδύνατα. Στην πλάκα ήταν γραμμένη η φράση "εγκληματίας". Στο δημόσιο εξευτελισμό, άνθρωποι ενθαρρύνονταν να φτύνουν και να κλωτσούν. Η επιγραφή έβγαινε μόνο όταν επέστρεφαν πίσω στην καταναγκαστική εργασία. Στα χρόνια εκείνα ο δάσκαλος Σου Σι προέβλεψε ότι αυτό το σύστημα δεν θα διαρκέσει και ενθάρρυνε τους άλλους μοναχούς να αντέξουν λίγο ακόμα. Ευτυχώς η περίοδος αυτή ήταν μικρή και οι μοναχοί ήταν ελεύθεροι και πάλι.

Το έτος 1983, η μονή Σαολίν χαρακτηρίστηκε από την κινέζικη σύνοδο, ως ένα από τα τελευταία απομεινάρια εθνικού πλούτου. Η πλήρης επανοικοδόμηση του αρχαίου μοναστηριού άρχισε, με μόνο 10 ιερείς και τους μαθητές τους, αλλά συγχρόνως αυτοί ήταν η αναγέννηση και η επαναλειτουργία του μοναστηριού Σαολίν.

Στις 13 Δεκέμβρη του 1986, ο δάσκαλος Σινγκ Τσενγκ 行正 (Xíng zhèng), ένας από τους επιζώντες μοναχούς από την καταστροφή του 1928, ορίστηκε επίσημα από το μοναστήρι, ο 29ος ηγούμενος του μοναστηριού Σαολίν. Δυστυχώς απεβίωσε ένα χρόνο μετά - στις 27 Αυγούστου του 1987 - χωρίς να αφήσει διάδοχο στην ηγεσία του μοναστηριού. Εκείνη την εποχή στο μοναστήρι, δημιουργήθηκε μια "διοικητική επιτροπή" την οποία διεύθυναν υψηλοί μοναχοί, μεταξύ αυτών οι δάσκαλοι Σου Σι και Σου Γιουίν.

Ένα άλλο διευθύνων μέλος της "διοικητικής επιτροπής", ήταν ο σημερινός ηγούμενος Γιούνγκ Σιν 永信 (Yǒng xìn), σε πολύ νεαρή ηλικία. Υπήρξε στενός μαθητής του ηγούμενου Σινγκ Τσενγκ και διέθετε τη θέση, το νεαρό της ηλικίας και τη γνώση για να ηγηθεί του μοναστηριού Σαολίν. Σύντομα ήρθε μια απόφαση από τον Οργανισμό Εθνικού βουδισμού του Πεκίνου, που αποφάσισε ότι θα γινόταν ο νέος ηγούμενος Σαολίν.                 

Πηγή: Η παράδοση Σαολίν - Το χρονικό μιας αρχαίας κληρονομιάς, του δάσκαλου Μιάο Ντιέν 妙滇 (Miào diān).

Η παράδοση Σαολίν 少林相传 (Shàolín xiāng chuán)

Aπαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση ή αναμετάδοση ή διασκευή και αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή ηχογραφικό του παρόντος έργου ή μέρος αυτού, χωρίς την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ έγγραφη άδεια του ΕΚΔΟΤΗ και του ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ. Νόμος 2121/1993 και Κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δείτε εδώ: Διάσωση και φύλαξη των αρχείων Σαολίν

Tweet