Ο πατριάρχης Χούι Κο 慧可 (Huì kě 487 - 593)
慧可(487~593),一名僧可,又名神光,俗姓颐,洛阳虎牢(又作武牢,今河南成皋县西北)人。他幼年出家,通晓佛典。四十岁时拜菩提达摩为师。为表求道决心,慧可竟用刀自断左臂,奉献达摩座前。感其赤诚,达摩授法器、赐法名,收他为传法弟子。达摩在嵩山传法时,以四卷《楞伽经》授慧可,并说:“我观汉地,惟有此经,仁者依行,自得度世。”其后慧可传承了达摩的禅法,成为禅学大师。达摩圆寂后,慧可一度隐迹。后因道俗各界寻迹而来向其求学,开始传法讲经。东魏天平初年,慧可北游至邺都(今安阳)传法。在邺传法时,当地一僧名道恒,其徒在听了慧可讲法后都不回来了,于是多次加害慧可,最后“遭贼斫臂”。后他单臂传法,名声大振。慧可在传法于僧璨后于开皇时坐化。慧可由于得到了达摩衣钵,后被禅宗尊为二祖。他在少林寺西南山上养伤时的住所和石台,后成为二祖庵和养臂台,遗迹尚存。
Ο δεύτερος πατριάρχης Χούι Κο 慧可 (Hui Ke), του οποίου το οικογενειακό όνομα ήταν Τζι 姬 (Jī), ονομαζόταν προηγουμένως Σαν Κουάνγκ 神光 (Shén guāng). Όταν γεννήθηκε, ο Ουέι Τόου, ένα πνευματικό ον με χρυσή πανοπλία, εμφανίστηκε μπροστά στους γονείς του για να προσφέρει προστασία στο παιδί και για αυτό ονόμασαν το γιο τους, Σαν Κουάνγκ που σημαίνει "πνευματικό φώς".
Ο πατριάρχης Χούι Κο δεν ήταν μόνο έξυπνος, αλλά είχε και άριστη μνήμη, οι ικανότητες και οι δυνάμεις διάκρισης ήταν τόσο αξιοσημείωτες, που μπορούσε να διαβάσει δέκα γραμμές, στο χρόνο που ένας συνηθισμένος άνθρωπος μπορούσε να διαβάσει μόνο μία. Σε συγκεντρώσεις εκατό ατόμων και ενώ μιλούσαν όλοι ταυτόχρονα, εκείνος μπορούσε να ξεχωρίσει ξεκάθαρα κάθε συζήτηση. Ο μεγάλος δάσκαλος παρόλα αυτά ήταν οξύθυμος, διαφωνούσε με όλους και ήταν έτοιμος να τσακωθεί. Όταν ο Σαν Κουάνγκ εξηγούσε τα ιερά κείμενα, δεν δίσταζε ποτέ να χρησιμοποιήσει τις σιδερένιες χάνδρες του, για να κερδίσει στα επιχειρήματά του. Σε μια παρόμοια διαμάχη αντιμετώπισε τον σεβάσμιο Τα Μο 达摩 (Dá mó) και αμέσως μετά τον ακολούθησε μέχρι τη μονή Σαολίν, με σκοπό να διδαχτεί.
Πολλά από τα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν, ο Σαν Κουάνγκ ήταν δίπλα στον Τα Μο χωρίς να λέει τίποτα και χωρίς να τον διακόπτει και να τον ενοχλεί. Έμεινε δίπλα του σαν φύλακας, εξασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα ενοχλούσε τον γηραιότερο. Έψελνε ιερά κείμενα, γονάτιζε δίπλα στο μεγάλο δάσκαλο στη σπηλιά, βλέποντας μονάχα την πλάτη του, ενώ ο Τα Μο καθόταν με το πρόσωπο στον τοίχο.
Ο Σαν Κουάνγκ περίμενε υπομονετικά, καθώς ο Τα Μο πέρασε αρκετά χρόνια στο διαλογισμό του. Περιστασιακά ρωτούσε το γηραιότερο αν ήταν δυνατόν να τον συγχωρήσει και να τον διδάξει, αλλά ποτέ δεν πήρε καμία απάντηση. Ο σιωπηλός διδάσκαλος ήταν αρκετά προσεχτικός ώστε να δοκιμάσει την ειλικρίνειά του πριν τον δεχθεί ως μαθητή του. Σύμφωνα με τη βιογραφία του, ο Χούι Κο στην διάρκεια ενός χειμώνα στεκόταν καλυμμένος βαθιά από το χιόνι. Όμως, η σταθερή του αποφασιστικότητα και η θερμή του επιθυμία τον κράτησαν σε ένα σημείο για επτά μέρες και νύχτες με χάνδρες παγωμένων δακρύων στο στήθος του. Τελικά, έκοψε το αριστερό του χέρι με ένα μαχαίρι και το παρουσίασε στο δάσκαλο δείχνοντας ότι η αποφασιστικότητά του να ακολουθήσει τον διδάσκαλο, ήταν αρκετή ώστε να διακινδυνεύσει την ίδια του τη ζωή. Εκείνη τη στιγμή ο Τα Μο τον δέχτηκε στο τάγμα ως ένα μαθητή, πλήρως ικανό να διδαχθεί τα υψηλότερα δόγματα του "Μεγάλου Οχήματος".
Ο Τα Μο είπε στον Σαν Κουάνγκ: "Αυτό δείχνει ότι κατανοείς τη διδασκαλία του Βούδα. Τώρα θα σε ονομάσω Χούι Κο, που σημαίνει Ικανή Σοφία".
Χωρίς πραγματικά να πει πολλά λόγια στον Σαν Κουάνγκ, ο Τα Μο δίδαξε τα πιο σημαντικά μαθήματα με μια πνευματική και καρδιακή διδασκαλία. Αυτής της μορφής διδασκαλίας είναι η βασική αρχή του Βουδισμού Τσαν που ο Τα Μο "φύτευσε" στο μοναστήρι Σαολίν.
Λίγο πριν την αναχώρηση του Τα Μο από τη μονή, ο γηραιός δάσκαλος έσπασε το ξύλινο εργαλείο του και έδωσε το μισό στον Χούι Κο.
"Μια μέρα, όταν θα συναντηθούμε ξανά και αυτά τα δύο μέρη ξύλου ξαναγίνουν ένα, τότε θα είσαι εσύ ο δάσκαλός μου", είπε ο Τα Μο στο μαθητή του.
Τότε ο Χούι Κο έφθασε στη φώτιση και ξεκίνησε μια καινούρια ζωή.
Όταν ήταν ογδόντα ετών, άρχισε να διαδίδει την πραγματική διδασκαλία. Ο Χούι Κο τελικά άφησε την κληρονομιά του στο διάδοχό του, τον τρίτο πατριάρχη του βουδισμού Τσαν, τον Σενγκ Τσαν 僧璨 (Sēng càn 520 - 612 μ.Χ.). Αργότερα απεβίωσε με μαρτυρικό θάνατο.